چسبندگی رحم که نام دیگر آن سندروم آشرمن است یکی از مشکلات رایج زنان است که در اثر سقط جنین، کورتاژ یا سزارین و عفونت‌های رحمی ایجاد میشود و درد زیادی دارد. بیشتر خانم‌هایی که دچار بیماری چسبندگی رحم هستند با علائمی مثل درد لگن، حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه و درد شدید قاعدگی به پزشک مراجعه می کنند. برای تشخیص و درمان به‌موقع چسبندگی رحم باید با این بیماری، انواع، علائم و روش‌های درمان آن آشنایی کامل داشته باشید، بنابراین ما در این مقاله تصمیم گرفتیم درباره چسبندگی رحم، علائم و روش‌های درمانی آن صحبت کنیم.اگر می‌خواهید با چسبندگی رحم و انواع آن، علائم، چگونگی تشخیص این مشکل و روش‌های درمانی آن آشنا شوید، ادامه مطلب را از دست ندهید!
چسبندگی رحم چیست؟
چسبندگی رحم یا سندرم آشرمن (Asherman Syndrome) وضعیتی است که در آن بافت اسکار یا چسبندگی در داخل رحم تشکیل میشود. این چسبندگی‌ها باعث کاهش فضای داخلی رحم شده و عملکرد طبیعی رحم را مختل می‌کنند. چسبندگی‌های داخلی رحم می‌توانند باعث مسدود شدن دهانه رحم و کاهش فضای رحم شوند، مانند یک اتاق که دیوارهای آن ضخیم‌تر میشود، فضای داخلی رحم کمتر و کمتر میشود. این وضعیت به دلایل مختلفی از جمله جراحی‌های رحمی، سقط جنین، زایمان سزارین و عفونت‌های رحمی ایجاد میشود.
چسبندگی رحم معمولاً زمانی تشخیص داده میشود که فرد با علائمی مانند کاهش یا قطع قاعدگی، درد لگن و ناتوانی در باردار شدن مواجه شود. در موارد شدید، این عارضه می‌تواند منجر به ناباروری دائمی شود. به همین دلیل، شناخت و درمان به موقع چسبندگی رحم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اگرچه این عارضه به ندرت اتفاق می‌افتد، اما معمولاً در زنانی که سابقه جراحی‌های رحمی داشته‌اند شایع‌تر است.
انواع چسبندگی رحم
انواع چسبندگی رحم عبارتند از:
چسبندگی دهانه رحم (سندرم آشرمن نوع ۱ و ۲)
چسبندگی‌های نوع اول و دوم در دهانه رحم رخ می‌دهند و معمولاً بدون ایجاد انسداد کامل یا چسبندگی فیزیولوژیکی شدید هستند. در نوع اول، فقط تغییرات مورفولوژیکی جزئی در سطح دهانه رحم دیده میشود، در حالی که در نوع دوم، باریک شدن یا انسداد کانال دهانه رحم ممکن است همراه با چسبندگی خفیف باشد. این نوع چسبندگی‌ها می‌توانند با علائمی مثل قاعدگی نامنظم یا مشکلات در بارداری همراه باشند. درمان این نوع چسبندگی اغلب با روش‌های کم‌تهاجمی مانند هیستروسکوپی انجام میشود.
چسبندگی داخل رحمی (سندرم آشرمن نوع ۳ و ۴)
این نوع چسبندگی‌ها بیشتر داخل رحم یا ناحیه ایستمی ایجاد می‌شوند و ممکن است به مرور زمان به دیافراگم رحم نیز سرایت کنند. در این حالت، بخش‌هایی از حفره رحم به هم چسبیده و موجب ناهنجاری‌های داخلی رحم میشود. این نوع چسبندگی می‌تواند باعث مشکلاتی مانند ناباروری یا درد شدید لگن شود. درمان معمولاً شامل هیستروسکوپی است که بافت‌های چسبنده را جدا کرده و رحم را به حالت طبیعی بازمی‌گرداند.
چسبندگی شدید رحم (سندرم آشرمن نوع ۵)
در این نوع چسبندگی، ناهنجاری‌های شدید مورفولوژیکی در سطح کانال دهانه رحم رخ می‌دهد که همراه با چسبندگی‌های فیزیولوژیکی گسترده است. این چسبندگی‌ها ممکن است به سایر اندام‌های داخلی مانند تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ نیز گسترش یابند و مشکلات جدی در عملکرد رحم ایجاد کنند. درمان این نوع چسبندگی‌ها پیچیده‌تر است و ممکن است بیمار به چندین جلسه جراحی نیاز داشته باشد.
علائم چسبندگی رحم
شایع‌ترین علامت چسبندگی رحم یا سندرم آشرمن، پریود نشدن و یا پریودهایی با خونریزی کم است. در برخی موارد، ممکن است در زمان پریود درد احساس کنید اما خونریزی نداشته باشید. این علائم می‌توانند ناشی از انسداد داخلی باشند که مانع خروج خون از رحم میشود. همچنین، عوامل دیگری مانند یائسگی، ورزش بیش از حد، فشار روانی، کاهش وزن ناگهانی، مصرف قرص‌های ضد بارداری و سندرم تخمدان پلی کیستیک می‌توانند مشابه این علائم را ایجاد کنند.
درد در هنگام مقاربت جنسی نیز می‌تواند نشانه‌ای از چسبندگی رحم باشد. همچنین، چسبندگی رحم می تواند باعث سقط های مکرر شود البته تشخیص نهایی این مشکل باید توسط پزشک صورت بگیرد..
علائم چسبندگی روده به رحم
چسبندگی رحم و بافت‌های اسکار ممکن است منجر به اتصال روده به رحم شوند. علائم چسبندگی روده به رحم شامل موارد زیر است:
- درد و گرفتگی شکم
- نفخ
- حالت تهوع
- استفراغ
- درد مزمن
- اختلال در عملکرد مثانه
خانم دکتر قاسمی راد، بهترین متخصصین زنان و زایمان در کرمان است که می‌توانید در مورد چسبندگی رحم و تمامی مشکلات و بیماری‌های زنان از ایشان مشاوره و راهنمایی بگیرید.برای رزرو نوبت به صورت آنلاین اینجا کلیک کنید و یا با شماره تلفن‌های 09138415774 و 09138415774 در ارتباط باشید.
علائم چسبندگی رحم پس از سزارین یا زایمان طبیعی
چسبندگی‌های ناشی از سزارین ممکن است با مشکلاتی مانند موارد زیر همراه باشد:
- دشواری در ایستادن
- درد شکم
- نفخ مکرر
- درد در هنگام رابطه جنسی
- حساسیت در ناحیه زخم
- درد شدید قاعدگی
- ناباروری ثانویه
علائم چسبندگی رحم پس از کورتاژ یا سقط جنین
زنانی که پس از کورتاژ یا سقط جنین چسبندگی رحم دارند ممکن است علائم زیر را داشته باشند:
- قاعدگی‌های بسیار کم
- قاعدگی‌های سبک یا دردناک
- درد لگن
- سقط‌های مکرر
علائم چسبندگی رحم به مثانه
چسبندگی رحم به مثانه می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند موارد زیر شود:
- درد مزمن لگن
- ناباروری
- انسداد روده
- اختلال در عملکرد مثانه
- درد در هنگام اجابت مزاج
چسبندگی رحم و پریودی
اما علائم چسبندگی رحم و پریودی کدامند؟ علائمی که نشان‌دهنده چسبندگی رحم هنگام پریودی هستند عبارتند از:
- قاعدگی‌های نامنظم
- آمنوره
- پریودهای دردناک
- آسیب به غشای آندومتر در اثر جراحی، عفونت یا علل دیگر
چسبندگی رحم پس از عمل فیبروم
پس از عمل فیبروم، چسبندگی ممکن است با عوارضی مانند موارد زیر همراه باشد:
- انسداد روده کوچک
- درد مزمن لگن
- مشکلات در عمل‌های بعدی
- اختلال در باروری
البته باید بدانید که ترومای بافتی و تجربه جراح نیز در ایجاد چسبندگی موثر است.
عوارض چسبندگی رحم
عوارض چسبندگی رحم می‌تواند جدی و در برخی موارد منجر به مشکلات طولانی‌مدت شود. یکی از مهمترین عوارض این بیماری، ناباروری است که در اثر مسدود شدن دهانه رحم یا ایجاد بافت اسکار در داخل رحم رخ می‌دهد. بافت اسکار باعث میشود که تخمک‌های بارور شده نتوانند به دیواره رحم متصل شوند و بارداری به درستی شکل نگیرد. این مسئله ممکن است منج به سقط مکرر جنین نیز بشود.
از دیگر عوارض چسبندگی رحم می‌توان به دردهای مزمن لگنی اشاره کرد. این دردها معمولاً ناشی از التهاب و تحریک بافت‌های داخلی هستند. همچنین، چسبندگی رحم می‌تواند منجر به عفونت‌های مکرر رحمی شود، زیرا بافت اسکار محیط مناسبی برای تجمع باکتری‌ها ایجاد می‌کند. در موارد شدید، اگر درمان به موقع انجام نشود، این عفونت‌ها می‌توانند به سایر اندام‌های داخلی نیز سرایت کنند و مشکلات بیشتری ایجاد کنند.
پیشگیری از چسبندگی رحم
پیشگیری از چسبندگی رحم به طور کامل ممکن نیست، اما می‌توان با رعایت نکاتی احتمال ابتلا به این عارضه را کاهش داد. اولین و مهمترین اقدام، اجتناب از جراحی‌های غیرضروری رحمی است. جراحی‌هایی مانند کورتاژ یا جراحی‌های سزارین می‌توانند خطر ایجاد بافت اسکار را افزایش دهند. بنابراین، پزشکان معمولاً تلاش می‌کنند تا حد ممکن از روش‌های کمتر تهاجمی برای درمان مشکلات رحمی استفاده کنند.
همچنین، در صورت انجام هرگونه جراحی رحمی یا دهانه رحم، مراقبت‌های پس از عمل بسیار مهم است. به عنوان مثال، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای جلوگیری از عفونت‌های پس از جراحی و مراقبت دقیق از بهداشت فردی می‌تواند از ایجاد عوارض بعدی جلوگیری کند. به علاوه، انجام معاینات منظم توسط متخصص زنان و پیگیری هرگونه علائم غیرطبیعی می‌تواند به تشخیص زودهنگام این بیماری کمک کند و از پیشرفت آن جلوگیری کند.
روش‌های درمان چسبندگی رحم
درمان چسبندگی رحم بسته به شدت و موقعیت بافت اسکار متفاوت است. در ادامه روش‌های درمان چسبندگی رحم را توضیح داده‌ایم:
1.هیستروسکوپی
هیستروسکوپی یکی از مؤثرترین و کم‌تهاجمی‌ترین روش‌های درمان چسبندگی رحم است. در این روش، پزشک با استفاده از یک وسیله نازک به نام هیستروسکوپ که از طریق دهانه رحم وارد میشود، به بررسی و درمان داخل رحم می‌پردازد. بافت‌های اسکار یا چسبنده‌ای که باعث چسبندگی رحم شده‌اند، با استفاده از ابزارهای جراحی کوچک در طول این روش برداشته می‌شوند. هیستروسکوپی به دلیل دقت بالای خود، به طور گسترده برای رفع مشکلات مرتبط با چسبندگی رحم به‌کار گرفته میشود. پس از این عمل، گاهی اوقات از دستگاه IUD یا بالن‌های مخصوص استفاده میشود تا دیواره‌های رحم جدا نگه داشته شوند و از ایجاد مجدد چسبندگی جلوگیری شود.
2.هورمون‌درمانی
پس از انجام جراحی هیستروسکوپی، در بسیاری از موارد پزشک برای کمک به ترمیم رحم و جلوگیری از ایجاد مجدد چسبندگی، هورمون‌درمانی تجویز می‌کند. هورمون‌های استروژن و پروژسترون به رشد و بازسازی بافت‌های سالم رحم کمک می‌کنند. این درمان به ویژه برای خانم‌هایی که تمایل به بارداری دارند، مفید است زیرا با ترمیم سریع‌تر رحم، شانس بارداری را افزایش می‌دهد. مدت زمان هورمون‌درمانی بستگی به شدت چسبندگی و پاسخ بدن بیمار به درمان دارد.
3.استفاده از دستگاه IUD
پس از هیستروسکوپی، برای جلوگیری از چسبندگی مجدد رحم، پزشکان گاهی دستگاه IUD را به مدت کوتاهی در رحم قرار می‌دهند. IUD با باز نگه داشتن دیواره‌های رحم کمک می‌کند که بافت‌های سالم فرصت رشد داشته باشند و از تماس مجدد دیواره‌ها که ممکن است باعث ایجاد چسبندگی جدید شود، جلوگیری می‌کند. این روش برای مدت کوتاهی پس از جراحی استفاده میشود و اغلب با هورمون‌درمانی ترکیب میشود.
4.لاپاراسکوپی
در موارد شدید چسبندگی رحم که ممکن است علاوه بر داخل رحم، به سایر اعضای داخلی لگن نیز گسترش یافته باشد، لاپاراسکوپی به عنوان یک روش درمانی مؤثر به‌کار می‌رود. این روش شامل ایجاد برش‌های کوچک در ناحیه شکم است و از طریق آن، پزشک با استفاده از دوربین و ابزارهای جراحی چسبندگی‌ها را از بین می‌برد. لاپاراسکوپی یک روش دقیق و کم‌تهاجمی است که به بهبود سریع‌تر و کاهش درد پس از عمل کمک می‌کند. این روش بیشتر در مواقعی استفاده میشود که چسبندگی رحم به تخمدان‌ها یا لوله‌های فالوپ رسیده باشد.
5.دارو درمانی
در مواردی که چسبندگی رحم خفیف باشد، پزشک ممکن است داروهای ضد التهابی و داروهای دیگر برای کاهش التهاب و جلوگیری از ایجاد چسبندگی جدید تجویز کند. این داروها به ویژه در اوایل تشخیص چسبندگی مؤثر هستند و می‌توانند روند بهبود را تسریع کنند. استفاده از این درمان به عنوان یک روش تکمیلی پس از جراحی نیز بسیار رایج است تا از عود مجدد مشکل جلوگیری شود.
روش‌های خانگی و سنتی برای کمک به درمان چسبندگی رحم
-
ماساژ خودباروری
ماساژ خودباروری یک روش طبیعی و خانگی است که می‌تواند به بهبود سلامت رحم و جلوگیری از ایجاد چسبندگی کمک کند. این ماساژ جریان خون به رحم را افزایش داده و بافت‌های چسبنده را شل می‌کند. با این حال، باید از انجام ماساژ در زمان خونریزی قاعدگی یا پس از جراحی‌هایی مانند کورتاژ خودداری کنید. این روش به عنوان مکملی برای روش‌های پزشکی مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
-
مصرف گیاه مارچوبه
مارچوبه یکی از گیاهان دارویی است که گفته میشود می‌تواند به کاهش چسبندگی داخل رحمی کمک کند. این گیاه با تقویت فعالیت سیستم ایمنی و ماکروفاژها، به ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده رحم کمک می‌کند. البته باید توجه داشت که مصرف گیاهان دارویی نیاز به مشاوره با پزشک دارد.
-
روغن کرچک
روغن کرچک به دلیل خواص ضد التهابی و بهبود جریان خون، در طب سنتی برای درمان چسبندگی رحم مورد استفاده قرار می‌گیرد. شما می‌توانید با استفاده از یک پارچه آغشته به روغن کرچک و قرار دادن آن روی ناحیه رحم، به بهبود چسبندگی کمک کنید. این روش معمولاً به همراه ماساژ و سایر روش‌های طبیعی به‌کار می‌رود.
مراقبت‌های بعد از جراحی چسبندگی رحم
بعد از انجام جراحی هیستروسکوپی یا سایر روش‌های درمانی، مراقبت‌های پس از عمل بسیار مهم است. برخی از توصیه‌ها برای بهبود سریع‌تر عبارتند از:
- اجتناب از رانندگی و مصرف الکل تا ۲۴ ساعت پس از عمل.
- مصرف مسکن‌های معمولی مانند ایبوپروفن در صورت بروز درد.
- استفاده از نوار بهداشتی به جای تامپون در صورت خونریزی واژینال.
- اجتناب از فعالیت‌های سنگین و استراحت کافی.
- پرهیز از رابطه جنسی تا زمانی که خونریزی به طور کامل متوقف شود.
این مراقبت‌ها به شما کمک می‌کند تا دوره بهبودی پس از درمان را به‌خوبی سپری کنید و از ایجاد چسبندگی‌های جدید جلوگیری کنید.
چسبندگی رحم و بارداری
چسبندگی رحم می‌تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر بارداری داشته باشد. یکی از اصلی‌ترین مشکلات مرتبط با چسبندگی رحم، کاهش شانس بارداری یا حتی ناباروری است. وقتی بافت اسکار داخل رحم تشکیل میشود، ممکن است فضای لازم برای کاشت جنین به شدت محدود شود و در نتیجه، تخمک بارور شده نتواند به دیواره رحم متصل شود. این وضعیت باعث میشود که بارداری به درستی شکل نگیرد و منجر به سقط جنین شود. حتی اگر فردی با وجود چسبندگی رحم باردار شود، خطر سقط جنین و مشکلات دیگر مانند نارسایی زودرس جنین افزایش می‌یابد.
با این حال، درمان چسبندگی رحم، به ویژه از طریق هیستروسکوپی، می‌تواند شانس بارداری موفق را افزایش دهد. پس از برداشتن بافت‌های اسکار، بسیاری از زنان می‌توانند بارداری طبیعی را تجربه کنند. در مواردی که فرد به دنبال بارداری است، پزشک معمولاً پس از درمان چسبندگی، نظارت دقیقی بر سلامت رحم و فرایند بارداری خواهد داشت تا از عوارض احتمالی جلوگیری شود.
چه بیماری‌هایی چسبندگی رحم را تشدید می‌کند؟
بعضی از بیماری‌ها و شرایط می‌توانند چسبندگی رحم را تشدید کنند یا خطر ابتلا به آن را افزایش دهند. این بیماری‌ها شامل:
عفونت‌های رحمی: عفونت‌های مکرر یا مزمن در رحم می‌توانند باعث تشکیل بافت اسکار شوند. به عنوان مثال، عفونت‌هایی مانند آندومتریت (التهاب پوشش داخلی رحم) می‌توانند به چسبندگی رحم منجر شوند.
بیماری‌های مقاربتی (STDs): بیماری‌هایی مانند کلامیدیا یا گنوره در صورت عدم درمان می‌توانند منجر به التهاب و آسیب به بافت رحم شوند که این موضوع می‌تواند خطر چسبندگی را افزایش دهد.
اندومتریوز: در اندومتریوز، بافتی مشابه بافت داخلی رحم در خارج از رحم رشد می‌کند که می‌تواند باعث چسبندگی‌های داخلی رحم شود.
آسیب‌های ناشی از جراحی‌های رحمی: جراحی‌هایی مانند کورتاژ، سزارین، یا برداشت فیبروم‌ها می‌توانند خطر چسبندگی رحم را افزایش دهند.
سقط‌های مکرر یا زایمان‌های دشوار: در این موارد، به دلیل آسیب به بافت داخلی رحم یا انجام کورتاژ، احتمال ایجاد بافت اسکار و چسبندگی رحم بالا می‌رود.
تشخیص چسبندگی رحم
تشخیص چسبندگی رحم از طریق معاینه بالینی و استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مانند هیستروسالپنگوگرافی (HSG) یا سونوگرافی انجام میشود. در روش هیستروسالپنگوگرافی، پزشک با استفاده از یک ماده حاجب که به رحم تزریق میشود، تصاویر اشعه ایکس را از داخل رحم تهیه می‌کند تا محل و میزان چسبندگی‌ها را شناسایی کند. همچنین، استفاده از هیستروسکوپی به پزشک اجازه می‌دهد تا بافت داخلی رحم را به‌طور مستقیم مشاهده کند و در صورت لزوم، بافت‌های اسکار را بردارد.
گاهی اوقات، تشخیص چسبندگی رحم به‌طور تصادفی هنگام بررسی مشکلات دیگر مانند ناباروری یا دوره‌های قاعدگی غیرطبیعی انجام میشود. تشخیص به‌موقع این عارضه می‌تواند به کاهش عوارض جدی‌تر مانند ناباروری کمک کند. در صورت مشاهده علائم مشکوک مانند کاهش قاعدگی یا درد لگنی، مشاوره با یک متخصص زنان توصیه میشود.
برای درمان چسبندگی رحم چه بخوریم؟
رژیم غذایی مناسب می‌تواند به بهبود سلامت عمومی بدن، کاهش التهاب و تقویت سیستم ایمنی کمک کند اما رعایت نکات تغذیه ای به‌تنهایی قادر به برطرف کردن بافت اسکار ایجاد شده در داخل رحم و درمان چسبندگی رحم نیست. این موارد می‌توانند به بهبود علائم و پشتیبانی از درمان‌های پزشکی نیز مؤثر باشند. در ادامه چند نوع مواد غذایی مفید برای بهبود سلامت رحم آورده شده است:
غذاهایی که فیبر بالایی دارند
فیبر برای بهبود عملکرد سیستم گوارشی و کاهش استروژن اضافی در بدن که ممکن است به مشکلات رحمی مرتبط باشد، مفید است.
سبزیجات سبز: اسفناج، کلم بروکلی و کرفس منابع خوبی از فیبر هستند.
حبوبات: عدس، نخود و لوبیا سرشار از فیبر هستند و می‌توانند به بهبود وضعیت سلامت عمومی کمک کنند.
پیشنهادی میشود که مقاله ی آشنایی با غذاهای فیبردار وب سایت مجله مثبت سبز مطالعه کنید.
پروتئین‌های سالم
پروتئین‌ها برای بهبود و بازسازی بافت‌ها ضروری هستند. مصرف پروتئین‌های سالم می‌تواند در بهبود سریع‌تر و جلوگیری از مشکلات رحمی موثر باشد.
گوشت سفید و ماهی: مصرف مرغ بدون چربی و ماهی‌های چرب مانند سالمون که حاوی امگا ۳ است، مفید می‌باشد.
تخم مرغ و لبنیات: تخم مرغ و محصولات لبنی کم‌چرب نیز منابع خوبی از پروتئین سالم هستند.
غذاهایی که سرشار از ویتامین C هستند
ویتامین C به تقویت سیستم ایمنی و بهبود سریع‌تر بافت‌ها کمک می‌کند. همچنین در بهبود زخم و بافت‌های آسیب‌دیده موثر است.
مرکبات: پرتقال، گریپ‌فروت و لیمو منابع عالی ویتامین C هستند.
فلفل دلمه‌ای: فلفل دلمه‌ای قرمز نیز منبع خوبی از این ویتامین است.
غذاهایی که حاوی روی (Zinc) هستند
روی یک ماده معدنی مهم است که در بازسازی بافت‌ها و تقویت سیستم ایمنی نقش دارد. مصرف مواد غذایی حاوی روی ممکن است به بهبود سریع‌تر چسبندگی رحم کمک کند.
گوشت قرمز: گوشت گاو و بره از منابع غنی روی هستند.
مغزها و دانه‌ها: تخمه کدو و بادام هندی سرشار از روی هستند.
غذاهایی که حاوی ویتامین E هستند
ویتامین E نقش مهمی در بازسازی سلولی و بهبود زخم دارد و می‌تواند به بهبود بافت‌های آسیب‌دیده کمک کند.
آجیل‌ها و دانه‌ها: تخمه آفتابگردان و بادام منابع خوبی از ویتامین E هستند.
سبزیجات سبز برگ: اسفناج و بروکلی حاوی ویتامین E می‌باشند.
آب کافی مصرف کنید.
نوشیدن مقدار کافی آب به دفع سموم بدن کمک می‌کند و جریان خون به بافت‌های رحمی را بهبود می‌بخشد. مصرف آب همچنین در حفظ سلامت عمومی بدن و بهبود فرآیندهای التهابی نقش دارد.
آیا چسبندگی رحم باعث سرطان میشود؟
چسبندگی رحم به تنهایی باعث سرطان نمی‌شود. چسبندگی رحم یا سندرم آشرمن (Asherman’s syndrome) معمولاً به دلیل جراحی‌های رحمی، عفونت‌ها یا التهاب‌ها ایجاد میشود و منجر به تشکیل بافت اسکار در داخل رحم می‌گردد. این عارضه بیشتر بر روی باروری و قاعدگی تأثیر می‌گذارد و ممکن است باعث مشکلاتی مانند ناباروری، سقط‌های مکرر یا درد لگنی شود.
با این حال، چسبندگی رحم مستقیماً به سرطان مرتبط نیست و به خودی خود خطر ابتلا به سرطان را افزایش نمی‌دهد. اما در صورتی که مشکلاتی مانند عفونت‌های مزمن یا سایر شرایط رحمی به طور مداوم درمان نشوند، ممکن است زمینه‌ساز برخی از مشکلات جدی‌تر رحمی شوند. این مشکلات شامل التهاب‌های مزمن یا تغییرات غیرطبیعی در بافت رحم است که می‌تواند در موارد نادر به مشکلات سرطان‌زا منجر شود.
بنابراین، اگر چسبندگی رحم به موقع تشخیص و درمان شود، خطر بروز مشکلات بعدی کاهش می‌یابد. در صورت داشتن نگرانی‌هایی از بابت سلامت رحم یا سابقه مشکلات رحمی، مشاوره با پزشک متخصص زنان و انجام آزمایش‌های منظم برای اطمینان از سلامت رحم ضروری است.
آیا چسبندگی رحم با قرص رفع میشود؟
چسبندگی رحم به طور معمول با مصرف قرص یا داروهای خوراکی بهبود نمی‌یابد. اگرچه برخی از داروها مانند استروژن یا پروژسترون ممکن است بعد از جراحی‌های رحمی برای بهبود وضعیت رحم تجویز شوند، اما خود بافت‌های اسکار با قرص از بین نمی‌روند. در بیشتر موارد، چسبندگی رحم نیاز به مداخله جراحی مانند هیستروسکوپی دارد که در آن بافت اسکار به‌طور مستقیم برداشته میشود. با این حال، پس از انجام هیستروسکوپی، پزشک ممکن است هورمون‌درمانی را برای جلوگیری از تشکیل مجدد چسبندگی‌ها تجویز کند.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
همانطور که گفتیم چسبندگی رحم یکی از بیماری‌های شایع زنان است که اگر به‌موقع تشخیص داده و درمان نشود، می‌تواند مشکلات زیادی برای شما ایحاد کند. بنابراین اگر دردی در ناحیه شکم یا لگن دارید یا کورتاژ کرده‌اید و یا اخیرا عمل جراحی انجام داده‌اید، بهتر است برای معاینه به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید خطری شما را تهدید نمی‌کند و اگر مشکلی هم هست،بتوانید در زمان مناسب به آن رسیدگی کرده و آن را درمان کنید.
دکتر انیس قاسمی راد جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی و دارای بورد تخصصی، فارغ التحصیل دوره عمومی و تخصصی از دانشگاه علوم پزشکی کرمان و همچنین عضو انجمن جراحان زیبایی زنان آمریکا از سال 2022 است.خانم دکتر تخصص زیادی در زمینه درمان انواع بیماری‌های زنان دارند، بنابراین در سریعترین زمان ممکن با انجام آزمایش می‌توانند مشکل شما را شناسایی کرده و آن را درمان کنند. همچنین در کلینیک ایشان خدماتی از جمله درمان بی اختیاری ادرار، جوانسازی واژن، واژینوپلاستی (تنگ کردن واژن)، لابیاپلاستی، ترمیم سیستوسل و رکتوسل، PRP واژن، پرینورافی، سزارین و زایمان طبیعی بدون درد نیز ارائه میشود.
.برای رزرو نوبت به صورت آنلاین اینجا کلیک کنید و یا با شماره تلفن‌های 09138415774 و 09138415774 در ارتباط باشید.